Als u een woning met een ander deelt, zal vroeg of laat medehuurderschap een logisch gevolg daarvan zijn. De echtgenoot of geregistreerd partner van de huurder wordt automatisch medehuurder. Andere samenwoners moeten daarvoor voldoen aan een aantal voorwaarden. Als aan die voorwaarden is voldaan en er is sprake van medehuurderschap, volgen daaruit een aantal rechten en plichten voor de medehuurder. 

Voorwaarden

In beginsel kunnen vier voorwaarden worden onderscheiden. Ten eerste is de woning al minimaal twee jaar het hoofdverblijf van de toekomstige medehuurder en heeft hij of zij daar gedurende die tijd een “duurzame gemeenschappelijke huishouding” met de hoofdhuurder gevoerd. Daarbij gaat het voornamelijk om een aantoonbare intentie om de gemeenschappelijke huishouding op de toekomst te richten. Aspecten die daaraan bij kunnen dragen zijn een goede onderlinge communicatie, gezamenlijk eten, gezamenlijk andere activiteiten ondernemen, of gemaakte plannen voor de lange termijn.

Een tweede voorwaarde is dat de medehuurder ook zelfstandig de huur zou kunnen opbrengen. 

Verder mag het niet de intentie zijn van de medehuurder om die status te bemachtigen, slechts zodat dat hij of zij op korte termijn zelf hoofdhuurder kan worden. Daarbij kunt u denken aan de situatie dat er verhuisplannen zijn van de huidige hoofdhuurder.

Tenslotte moet de medehuurder voldoen aan de eisen om een huisvestingsvergunning voor de woning te kunnen krijgen, indien dat nodig is. 

Gevolgen medehuurderschap

Een medehuurder krijgt dezelfde rechten en plichten met betrekking tot de woning als de hoofdhuurder. De medehuurder heeft dus, net als de hoofdhuurder, recht op huurbescherming. Dat houdt in dat de huurder wettelijk wordt beschermd tegen het opzeggen van de huur door de verhuurder. Voor opzegging van de huurovereenkomst moet dan sprake zijn van een wettelijke opzeggrond. Dit is bijvoorbeeld zo als de huurder zich niet als goed huurder heeft gedragen, door bijvoorbeeld de huur niet te betalen. Verder kunt u denken aan een verhuurder die de woning een bestemming wil geven overeenkomstig het bestemmingsplan, of die de woning dringend nodig heeft voor eigen gebruik. Ook in die voorbeelden vallen onder de wettelijke opzeggronden. 

Medehuurderschap betekent ook medeverantwoordelijkheid voor het betalen van de huur, het plegen van onderhoud en het uitvoeren van kleine reparaties. Als de hoofdhuurder de woning verlaat of komt te overlijden, wordt de medehuurder automatisch huurder en kan hij of zij in die woning blijven. 

Medehuurderschap afdwingen?

Nu rest nog de vraag welke acties moeten worden ondernomen voordat van medehuurderschap kan worden gesproken. Als u aan de hierboven besproken voorwaarden voldoet, kunt u de verhuurder vragen u als medehuurder te erkennen. Dat gebeurt schriftelijk, bij voorkeur per aangetekende brief. Als de verhuurder ook schriftelijk akkoord gaat, bent u medehuurder. Echter, gaat de verhuurder niet binnen drie maanden schriftelijk akkoord met het verzoek om medehuurder te worden? Dan kunt u de kantonrechter verzoeken het medehuurderschap aan u toe te kennen. De rechter zal toetsen of aan de voorwaarden voor medehuurderschap is voldaan.

Heeft u vragen over uw persoonlijke situatie? Bel ons dan op 0900-1966 of gratis met Een Zorgeloos Jaar™.